Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl
W wierszu Życie to nie teatr Edward Stachura wypowiedział się na temat tego, czym nie jest ludzka egzystencja. Czym zatem ona jest? Według poety Wędrówką jest życie człowieka. Należy pamiętać, że wiersz ten powiązany jest z osobistymi przeżyciami artysty, który słynął z zamiłowania do podróży i znaczną część swojego życia spędził na przeróżnych szlakach, drogach i bezdrożach.

Wędrówką jedną życie jest człowieka – co z tego wynika? Każdy nas dokądś zmierza, lecz nikt nie wie dokładnie dokąd. Cel tej podróży jest bliżej nie znany. Nie wiadomo, czy wędrówka skończy się za kilkadziesiąt lat, czy zaraz za najbliższym zakrętem. Wyboista droga, z którą każdy z nas musi się zmagać stanowi sens naszego istnienia. Ważne jest to, aby wciąż iść, nie poddawać się i nie oglądać się za siebie.

Podmiot liryczny przyrównuje również życie ludzkie do sennej zjawy. Nie można jej dotknąć, poznać. Podobnie jak w przypadku wędrówki, nikt nie może dokładnie ocenić, kiedy się skończy, a kiedy zaczęło. W każdej chwili może prysnąć albo dłużyć się w niemal w nieskończoność. Senna zjawa jest niedościgniona, możemy jedynie za nią podążać. Najważniejsze, żeby uparcie iść przed siebie nie bacząc na przeciwności.

Życie przypomina również zwiewną chmurę, która powoli opada i unosi się do góry. Symbolizuje w ten sposób wzloty i upadki naszej codzienności. Każda chmura, prędzej czy później, musi się rozwiać, zniknąć, podobny los czeka każdego z nas. Należy zdawać sobie z tego sprawę, ale nie przestawać wędrować, czyli żyć prawdziwie.

Wiersz Wędrówką życie jest człowieka składa się z ośmiu strof. Można wyróżnić dwa rodzaje budowy zwrotek. Część z nich (pierwsza, druga, piąta, szósta) jest szęściowersowa stanowią zestawienie życia ludzkiego z jakimś zjawiskiem. Każda z nich kończy się krótkim pytaniem i taką samą odpowiedzią z wykrzyknieniem (np. Brak mu tchu? Brak mu tchu!).

Drugi typ strof (trzeciej, czwartej, siódmej i ósmej) cechuje się czterowersową budową. Każda z nich rozpoczyna się potrójnym wykrzyknieniem To nic! To nic! To nic!

Dynamizm wierszowi nadają liczne pytania (Dokąd?, Skąd?, Brak mu tchu?, Lecz ucieka?) i wykrzyknienia (To nic! To nic! To nic!, Będę iść!, Śmierć go czeka!). Ponadto utwór zawiera wiele porównań (Jak zjawa senna życie jest człowieka, Jak chmura zwiewna życie jest człowieka), metafor (Wędrówką jedną życie jest człowieka) i epitetów (zjawa senna, chmura zwiewna).



Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij






  Dowiedz się więcej
1  Życie to nie teatr - analiza i interpretacja
2  Edward Stachura - biografia
3  Siekierezada albo ziemia leśnych ludzi - opracowanie